Ik breng té vaak, té veel tijd door in mijn hoofd & gedachten. Herkenbaar? Dan ga ik tientallen scenario's bedenken, dan ga ik bedenken wat er allemaal mis kan gaan, dan ga ik bedenken wat anderen van me zullen vinden,... & dan te bedenken hoeveel energie me dit kost... De laatste maanden hebben heel wat in gang gezet bij mij, zo ben ik ook bewuster geworden & bewust gaan kijken naar mijn gedachten. Want, wat je aandacht geeft groeit. Ik heb me zo vaak laten tegenhouden door mijn eigen gedachten. Ik heb me klein laten houden door mijn gedachten. Ik heb mezelf beperkt door mijn denken. Door tijd met mezelf door te brengen, door te doen & aandacht te geven aan wat me gelukkig maakt, ervaar ik een rust in mezelf & voel ik ook dat ik dichter bij mezelf kom. Ik voel dat ik dingen ga doen omdat ze me gelukkig maken, omdat ik er nood aan heb, omdat ze me energie geven, omdat ze me laten glimlachen. Ik probeer me niet langer te laten tegenhouden door mijn beperkende gedachten & de gedachte "wat zullen anderen van me vinden" Want wat maakt het uit wat anderen vinden... Als ik doe waar ik gelukkig van word, waar mijn hart sneller van slaat, waar ik energie van krijg, dan voel ik mij goed, dan voel ik mijn energie stromen, dan ben ik gelukkig, voluit. Dan voel ik dat het voor mij juist is. Ik probeer uit mijn hoofd & meer in mijn lichaam te komen. Ik ga meer voelen, bewust worden wat er speelt & waar ik nood aan heb. Luisteren naar wat mijn lichaam me wil vertellen. Ik voel, luister naar mijn lichaam & ik gun mezelf ten volle waar ik op dat moment nood aan heb, zoals vandaag, een dagje in comfy kleding, gewoon, omdat het kan. Ik kan enkel mezelf zijn als ik trouw blijf aan mezelf.
0 Comments
Wowww, vandaag voelde ik het écht, het universum staat achter mij. Ik was op mijn happy place, in de natuur, bezig met mijn kaartjes. Ik was een pick a stack aan het voorbereiden, mijn allereerste, kriebeltjes van spanning en enthousiasme ten top. Plots kwam er een libel op mijn hand zitten, ik schrok eerst een beetje maar tegelijkertijd vond ik het fijn & zag ik het als een teken. Ik kreeg direct een geruststellend gevoel & ik voelde een kracht in mezelf, een energie die me liet weten "ga door, je mag zijn wie je écht diep vanbinnen bent, je bent op de goede weg" Ik dacht ook onmiddellijk aan de transformatie & verandering in mezelf die ik heel sterk voel de afgelopen maanden. Ik bewonderde haar prachtige vleugels & bedacht me dat ik ook bewondering mag hebben voor de weg die ik de afgelopen maanden afgelegd heb. Even later kwam de libel terug en deze keer ging ze op één van de kaartjes zitten. Ze ging op de kaart "tijd om te gaan" zitten. Ik nam vlug een foto'ke. Als ik de foto thuis bekeek zag ik niet één maar twee libellen, ik dacht dat ik droomde, ik bekeek de kaart opnieuw om na te gaan als er een libel opstond, maar nee, er hadden werkelijk 2 libellen op deze kaart gezeten, ik kreeg kippenvel. Ik werd goed door elkaar geschud, wakker geschud door deze gebeurtenis. Ik voel dat ik mijn oude pijnen en verdriet losgelaten heb & verder mag loslaten, ik heb er lang over gedaan, ik heb het tijd gegeven maar nu voel ik echt aan dat ik geheeld mag worden. Het voelt voor mij als een nieuw begin, ik voel me klaar voor een nieuwe start, eentje waarbij ik kan zijn wie ik diep vanbinnen ben. Ik hoorde vaak de woorden "alles zit al in jou" de voorbije maanden, maar ik kon ze moeilijk geloven noch écht voelen wat ze voor mij betekenden. Ik zocht het steeds maar buiten mezelf, tot nu... nu voel ik echt aan dat alles echt al in me zit, dat ik tijd mag nemen om te ontdekken, om te ervaren, om te vallen & terug op te staan. Ik voel dat het luisteren naar mezelf, naar mijn noden me brengt waar ik hoor te zijn, in de natuur. & als ik er ben, voel ik diep vanbinnen de rust, ik voel dat ik er mag zijn, het is écht mijn happy place & ik krijg ook signalen dat het mijn weg is, de bevestiging van wat ik voel. De kracht van je intuïtieVolle maan in vissen, tijd om los te laten wat me niet langer bij me past. Wat wil ik loslaten, welke gedachten & emoties wil ik loslaten? Welke patronen & overtuigingen wil ik loslaten? Waar ben ik nu & waar wil ik naar toe? De kaarten vandaag laten me ook duidelijk zien dat het tijd is om los te laten. De kaarten laten me ook weten dat mijn creativiteit, het vuurtje in me aangewakkerd zal worden, het is tijd om te creëren, om mijn ideeën uit te werken, om te zijn wie ik diep vanbinnen ben, om mijn dromen te leven. Ik creëer mijn eigen leven. Alles komt op zijn tijd, ik kan niets overhaasten, ik heb vertrouwen & blijf trouw aan mezelf. Alles ontvouwt zich op het juiste moment. Ik laat me verwonderen5 jaar geleden werd ik voor het eerst mama.
Het mooiste moment & tegelijk ook het moment van de grootste transformatie. Mama worden bracht gevoelens in me naar boven waarvan ik niet wist dat ik ze had. Ik werd een leeuwin, die haar kleintje dag & nacht beschermde, die brulde wanneer ik dreiging voelde, die haar kleintje nooit alleen liet. Mama worden was ook het moment waarop ik mezelf uit het oog verloor, ik was mama, alles stond in teken van ons kleintje, alles stond in teken van het zorgen voor. 18 maanden later werd ik voor de tweede keer mama. & niet veel later kwam ook het besef, hé, ik ben hier ook nog, naast mama, vriendin, dochter, ben ik ook nog Maud. Ik was haar écht helemaal vergeten. Beetje bij beetje kwam het besef dat ik ook voor mezelf moest zorgen, dat ik ook moest zorgen dat ik me goed voelde, zodat ik een fijne, aangename, relaxte mama kon zijn en geen stresskonijn. Zo maakte ik voor het eerst kennis met yoga. Een echt ont-moet momentje, vertragen, volledig uit mijn hoofd komen & voelen in mijn lijf. Het deed me beseffen hoe gejaagd ik was, hoe alles steeds maar vooruit moest gaan. Het deed me beseffen dat ik geen aandacht meer had voor mijn voelen, mijn lichaam. Het bracht me rust, mijn rustmomentje. Yoga is voor mij zoals de golven voor de zee, het komt & gaat in mijn leven. Er zijn momenten dat ik frequent yoga doe & andere periodes dat het meer naar de achtergrond verdwijnt. Ik (probeer) me dagelijks wel bewust te zijn van mijn ademhaling & bewust te ademen, zeker op momenten dat ik me gejaagd en gespannen voel. Mijn ademhaling leerde ik kennen door yoga, ik had er nooit eerder bij stilgestaan, het gebeurde gewoon. Het is nog altijd het meest confronterende voor mij, ademhalen, het houdt me een spiegel voor, het laat me bewust zijn van mijn gevoelens & emoties, van mijn snelheid & gejaagdheid. Mijn favoriete yogaplekjes zijn Puur Yoga te Maldegem & relaxatietherapie Florence te Deinze. Ik word zo hard de natuur ingetrokken. Het voelt écht alsof ik er heen moet. Het voelt alsof dit de plaats is waar ik hoor te zijn. Het is mijn favoriete ont-moet momentje. Ik voel ook het effect bij mezelf, het effect van tijd doorbrengen in de natuur & in het groen, ik kom echt tot rust, kan vertragen, genieten, ik voel me veilig. Ik ervaar een gelukzalig gevoel als ik er ben & het werkt na doorheen mijn dag. De natuur is altijd mijn dingetje geweest. Als kind werd ik er al zo gelukkig van, van avontuur in 't groen, op kamp gaan, kamperen, rond het kampvuur zitten, wandelingen maken, in een riviertje springen, de bergen, naar de sterren kijken. & nu voel ik mijn innerlijke kind een vreugdedansje maken als ik de natuur intrek. ZALIG Mijn gevoel wordt ook zo hard bevestigd als ik in de natuur ben. Vlindertjes om me heen, veertjes op mijn pad, ze wijzen me precies de weg. Hoe is het met jouw innerlijke kind?Gisteren kwam ik dit egeltje tegen.
Voor mij staat dit egeltje symbool voor kwetsbaarheid & doorzettingsvermogen. Jezelf oprollen om je te beschermen, om tot jezelf te komen, om dan terug recht te durven staan en voorzichtig verder te gaan. Dat was wat in me opkwam toen ik dit egeltje plots tegenkwam. Het deed me terugdenken aan de weg die ik heb mogen afleggen. Ik denk zelf dat het de eerste keer is dat ik het zo kan benoemen, mogen afleggen. Ik zag het lang als de last die ik moest dragen, als de té zware rugzak die ik overal mee sleurde. Door met mezelf op pad te gaan & me te laten ondersteunen, heb ik mijn rugzak opnieuw durven opendoen, heb ik hem ondersteboven gehaald, alles eruit gegooid & er naar gekeken. Makkelijk, absoluut niet, maar wel waardevol. Het was zeker niet vanzelfsprekend, ik heb er lang over gedaan, ik ben met verschillende professionals op pad gegaan, ik heb mijn tijd (moeten) nemen. Ook al dacht ik, ik doe dit snel eens & dan is het wel voorbij, niets was minder waar. Zo werkt het niet. Want telkens ik mijn rugzak open deed, werd ik overspoeld, elke keer opnieuw. Mijn rugzak is er nog, die zal er ook altijd zijn, zoals bij iedereen, maar hij is niet langer die last die ik meesleur, hij is er gewoon & hij mag er absoluut ook zijn. Ik ben hem waardevol gaan vinden, het zijn mijn ervaringen, mijn herinneringen, hij weerspiegelt wie ik vandaag ben & de weg die ik mag afleggen. Ik kan nu naar mijn rugzak kijken, hem ondersteboven keren zonder overspoeld te worden, iets wat ik nooit gedacht had te kunnen. Misschien kom ik wel nog verborgen vakjes tegen, wie weet... Maar vandaag voel ik het vertrouwen, het vertrouwen in mezelf. Ik volg mijn weg, waar die me ook mag brengen & ik geniet onderweg. Ik voel... Tja, iedereen voelt (alé dat hoop ik toch) Lang vroeg ik me af waarom ik me anders voelde, waarom ik toch telkens die kleinste details had gezien & onthouden, waarom ik zoveel voelde, ik me vaak niet begrepen voelde... Ik voelde zoveel, zonder het waarom te begrijpen, ik vond het vooral lastig. De afgelopen maanden ben ik dieper ingegaan op mezelf, mijn proces, mijn weg, mijn voelen. Puzzelstukjes pasten in elkaar, ik ben het waarom beter beginnen begrijpen. Ik begin ook mijn voelen te omarmen & het niet langer als een zwakte maar als mijn sterkte te zien. Ik begin het te zien als het typische ik kantje, dat wat mij typeert. Ik heb mezelf leren omarmen, helemaal zoals ik ben, Griet (Griet Samain) leerde me om lief te zijn voor mezelf, ze leerde me dat ik mijn plaats en ruimte mag durven innemen, dat ik mag vertrouwen op mezelf & mijn ge-voel. En dit begint met kleine dingen, met mijn ont-moet momentjes waarbij ik tijd voor mezelf durf nemen, met het lichtje laten branden in bed & nog een beetje lezen als mijn vriend wil slapen, durven aangeven dat ik eventjes alleen wil zijn (om te mediteren). Kleine dingen waarbij ik mijn noden aangeef, waarbij ik steeds beter en bewuster ga voelen waar ik nood aan heb, waarbij ik mijn momentjes durf te nemen & me niet langer steeds wegcijfer. Want ja, zo gaat het, ik leef in teken van mijn gezin, mijn kindjes, mijn familie, ik geef van 's morgens tot 's avonds aan anderen & daarbij vergeet ik vaak mezelf. Nu ga ik bewuster mijn eigen kopje met liefde vullen. Ik voel zelf wat een verschil het maakt, ik voel sneller wanneer mijn kopje leeg begint te geraken, ik voel beter aan waar mijn kopje van gaat vullen & waar het (onbewust) van leeg gaat lopen. Ik probeer mezelf in balans te houden, momentjes van geven & nemen, van verbinden & alleen zijn, van moeten & ont-moeten. Hoe vul jij jouw kopje met liefde?Luisteren naar mijn lichaam, het is een dingetje... Ik hol & ren & loop & spring, maar vaak loop ik mezelf voorbij. Mijn ont-moet momentjes laten me stilstaan, ze geven me de tijd om te voelen & te luisteren naar mijn lichaam. Ze laten me bewust-zijn. De natuur is écht mijn plek, het maakt me rustig, vrolijk, energiek, het kleine meisje in mij wordt er zo ongelofelijk gelukkig van. Deze ochtend trok ik dus mijn wandelschoenen aan voor een uurtje natuur, mijn ont-moet momentje. Een wandeling door het natte gras, de zon die komt piepen, vlindertjes, mooie spinnenwebben. Ohhh, het maakt me écht zo gelukkig, ik geniet intens. Tijdens het wandelen voelde ik de nood aan stilte, de stilte in mezelf opzoeken. Ik zocht een plekje om even tot rust te komen, ik werd aangetrokken om even bij een boom te gaan zitten. Ik nam de tijd om te mediteren, een geleide meditatie. Ik voelde me tot rust komen, ik werd stil, mijn lichaam werd stil. De vogeltjes zongen hun lied rondom me. Ik voel me zo opgeladen & rustig , echt rustig. De kracht van eenvoudSoms lijkt alles zo vanzelfsprekend dat we niet meer tevreden kunnen zijn Soms lijkt alles zo vanzelfsprekend dat we de kleine gelukjes niet (meer) zien Soms lijkt gewoon alles zo vanzelfsprekend Daarom vind ik het belangrijk om dankbaar te zijn Dankbaar voor de kleine & minder kleine dingen Dankbaar voor elke dag Ik hou ervan om op te schrijven waar ik dankbaar voor ben Elke avond vlak voor het slapengaan een ont-moetmomentje, 3 zaken neerschrijven waar ik die dag dankbaar voor ben Een zonnestraaltje op een donkere dag, een vlinder die mijn pad kruist, mijn kindjes die me rond de nek vliegen als ik thuis kom, dubbele getallen die ik zie, een lekker taartje, een gezellig babbeltje, een glimlach, een wandeling, een tas thee, een onverwachte ontmoeting, een mooie zonsondergang, een heldere hemel met veel sterren , een rustige avond met ons twee Even stilstaan bij de dag & gewoon, dankbaar zijn Er zit iets moois in élke dag |