Ons leven, een jaar, een dag, een minuut vol hobbels en bobbels
Is het angst die het van ons overneemt Om dan zachtjes terug te vloeien naar liefde Vol vertrouwen Het laatste restje krampachtig vasthouden Verstikken Ruimte innemen, ruimte geven Zachtjes loslaten Je naakte zelf tegemoet Laagje per laagje Zaadje per zaadje Afwegen, overwegen, inzicht creëren, aandacht geven, liefde delen Dragen en gedragen worden Zachte flow Stroomversnelling Botsen op een steen Hobbels en bobbels Overwinnen De diepte induiken Vallen Rechtstaan Vertrouwen op het licht Het licht dat er altijd is Altijd zal zijn Tijd om je licht te laten stralen Vol overgave Vertrouwen Passie Verbinding Hier & nu Zomaar Omdat het goed voelt
0 Comments
Het is het eerste jaar dat ik deze periode, de yule tijd, zo intens ervaar.
Durf te ervaren. Ik durf misschien wel voor het eerst, comfortabel zijn in het donker, in het niet weten, in het naar binnen keren. Ik voel een verlangen om dichtbij mezelf te zijn, in zachtheid. Gewoon zijn, met alles wat is. Ik mocht het voorbije jaar zo intens ervaren dat het licht er altijd is en zal zijn. Ik voelde het licht in & rondom mij, hoe het zachtjes opnieuw ging ontwaken en mocht stralen. Ik ervaar nu hoe waardevol het donker is, de vrouwelijke energie omarmen, koesteren, tot rust komen, rust nemen, reflecteren zonder oordeel. Het naar binnen keren. Het is ook het eerste jaar dat mijn wrange gevoel naar de komende “feest”dagen er niet, of nog niet is. Ik voel een rust in en door me heen gaan, een berusting. Een het is oke gevoel. Het is oke om mijn gevoel te volgen. Ik voel ook dat “feest”dagen voor mij niet passend (meer) is. Ik voel het meer als lichtdagen, verbindingsdagen, samen-zijn dagen. Dagen waarop niets moet, waarop we mogen voelen, ervaren, be-leven en ons licht laten stralen. Dagen waarin we onze eigen weg mogen zoeken door het donker. Dagen waar we bewust de lichtpuntjes mogen beleven. Dagen met onze aandacht, intens in het moment, hier en nu aanwezig in onszelf en bij elkaar. Ik voel hoe ik word uitgenodigd om in zachtheid te zijn en blijven. Met een open hart. Van ik naar wij. Waarin de weg van m’n hart zachtjes ontwaakt. En ik liefdevol verdwaal. De winter toont ons de magie van loslaten
Zachtjes blaadjes loslaten Ons van laagjes ontdoen Puur, naakt, ons ware zelf verwelkomen Onze pure zelf laten zien De natuur komt tot rust, neemt de tijd Tijd om in onszelf te keren, naar binnen te gaan Rust te nemen Ons innerlijke wereld ruimte en aandacht geven Loslaten door ruimte in te nemen, tijd te nemen, dichtbij onszelf Doorvoelen wat er binnen in ons is Met zachtheid Ons blaadjes neer laten dwarrelen Ons van zwaarte ontdoen Daar zat ik tegenover jou, ik voelde me ONBEGREPEN
Ik begon me vragen te stellen, Wanneer zijn we het contact met ons lichaam verloren? Waarom durven we niet vertrouwen op wat ons lichaam ons vertelt? Waarom hebben we dit niet geleerd ? Wanneer zijn we het contact met de natuur verloren, het leven & eten volgens de seizoenen? Waarom heeft niemand ons echt vertelt over de vrouwelijke cyclus en haar kracht ? We zijn in ’n omgeving terechtgekomen, waar we ziek mogen zijn, maar liefst maar enen dag. Luisteren naar ons lichaam, zot zeker !? Weinig vooruitzichten, koop ne agenda en plan hem vol. Kwetsbaarheid, onzekerheid, emoties, voelen,… liefst negeren. Ik besefte, ik wil hieruit. Ik wil terug contact maken met m’n lichaam, luisteren naar m’n lichaam, wat wil het mij vertellen. Ik wil contact maken met de natuur, m’n natuur en de natuur rondom mij. De seizoenen voelen. Mijn seizoenen ervaren. Wat wil die zoveelste keelontsteking me duidelijk maken? Waarom is m’n energie de ene dag, de ene week uitbundiger dan de andere? Als ik naar m’n kindjes kijk, zie ik hun vertrouwen. Hun vertrouwen in hun lichaam. Hun vertrouwen in hun kracht. Hun innerlijk weten. Hun haarscherpe buikgevoel. Zoals nu, nu ze ziek zijn en ze niet veel eten, helemaal oké. Ik voel hoe ze luisteren en vertrouwen op hun lichaam. Hoe ze hun noden voelen & respecteren. Zo schoon, zo puur, zo zuiver. Ik wil mezelf begrijpen, m’n lichaam (door)voelen, mijn emoties laten stromen. Zoals het is bedoeld. Zoals het hoort te zijn. Natuurlijk-zijn. Elke dag een stapje dichter bij mezelf. Beseffen dat ik in de (val)kuil trap. Het weten. Het begin van alles wat is en mag zijn. Doorvoelen. Stromen. Ademhalen. De winter nodigt ons uit,
om tot stilstand te komen. In ons veilig nest, geborgen tot rust komen. De winter nodigt ons uit, om te vertragen. Naar binnen te keren, zacht bij onszelf te blijven. De winter nodigt ons uit, zacht te zijn. Zacht voor onszelf & de ander, niets doen mag er zijn. De winter nodigt ons uit, de schoonheid in het niets te ervaren. De antwoorden in het oneindige onbekende te ontwaren. De laatste dagen zie ik ze vaak.
Het voelt alsof ze de hele dag bij me zijn. Als ik even kijk hoe laat het is, zie ik 12:12 op 12/12, 13:13, 15:15. Komt er een mailtje binnen met een betaling, 35,53. Dit zien, het tovert een glimlach op m’n gezicht. Een gevoel van bescherming, betovering, kracht. Een innerlijk weten, ik ben oké, het is oké. En dan vraagt m’n hoofd, wat willen deze getallen me vertellen? Wat hebben ze te betekenen? Ik geloof dat wanneer ik verbonden met mezelf, het universum, m’n spiritteam, ik opensta voor boodschappen & deze ontvang. Als m'n spiritteam met me wil communiceren, mijn aandacht wil, me een teken willen geven, ik de dubbele getallen zie. Op dagen dat het goed gaat & op dagen dat het minder gaat. Ze staan aan m’n zij, kijken over m’n schouder toe & laten me weten, alles komt goe. Wat het op die momenten voor me betekent, ze geven me een gevoel van support, een duwtje in m’n rug, ze laten me weten dat ik op m’n pad ben, dichtbij mezelf. Ze geven me kracht en vertrouwen. Ze laten me glimlachen & herinneren me eraan dat ik in het hier en nu plezier mag beleven. Ik voel zo’n behoefte aan zachtheid
Zacht zijn voor mezelf Mezelf hullen in zachtheid M’n lichaam zacht behandelen Zachtheid voelen Zachtheid ervaren Zachtheid toelaten Zachtjes zachter zijn Ik was hard voor mezelf Legde de lat voor mezelf zo hoog Ik zorgde voor ‘n druk op m’n schouders Moeten Presteren Doorgaan Niet opgeven Tot ik stil durfde staan Mezelf de vraag stellen Waarom? Waarom ben ik zo hard? Voor mezelf & de mensen om me heen Waarom voelt de wereld zo hard? Zachtheid kan helen Liefde delen Ik mag vertragen Zachtjes vertragen Ik mag zacht zijn Zachtjes zijn Ik mag mezelf zachtheid gunnen Zacht voelen Het is oké |